Sakura Jalan-jalan Bareng Om Gilang dan Om Una!
Jadi ceritanya Sakura diajak Papa buat jalan-jalan, disitu Papa bilang jalan-jalannya bareng sama Om Gilang dan Om Una. Sakura kan anaknya emang suka banget diajak jalan-jalan, jadi Sakura langsung mau! ^^ (karena dijanjiin beli es krim warna-warni sama Om Gilang).
Langsung aja jadi setelah main di pantai, Sakura sama Papa dan Om-om tsb tu makan. Biasalah, habis main kan harus makan apalagi ini bawa anak kecil. Jadi mereka makan tu semacam di resto seafood trus di restonya tu ada mini playground buat anak-anak main.
Jadi sambil nunggu snack dateng (abis makan Sakura minta snack), Sakura main di playground ditemenin Om Gilang. Sedangkan Papa ngobrol sama Om Una di meja.
Nah enih langsung aja kita ke scene di playground.
Sakura lagi asik main perosotan mandi bola sama anak-anak seumuran dia. Terus liat itu Om Gilang kepikiran tentang hal jahil. Makanya Om Gilang pun manggil Sakura.
Om Gilang: “Sakura! Sini dek! Om kasih liat sesuatu!”
Sakura: [lari samperin Om Gilang dengan excited] “Apaaaaaaaaaa??”
Om Gilang: [nyodorin HP nya ke Sakura buat kasih lihat gambar anak anjing] “Sakura tau ini hewan apa?”
Sakura: “Tau! Anjing!”
Om Gilang: [terkejut dikit] “Wett ngomong anjingnya gak usah sambil ngegas gitu dong, santai aja. Anjing. Gitu. Santaaii..”
Sakura: “Anjing!”
Om Gilang: [panik dikit] “Loh loh, santaiiii..”
Sakura: [cekikikan sambil gelendotan di lengan Om Gilang] “Anjing! Hihihi anjing!”
Om Gilang: “Buset dah anaknye Gibran. Iya deh iya, ini anjing. Bahasa inggrisnya anjing? Sakura tau?”
Sakura: “Tau! Dog!”
Om Gilang: “Piiinter! Nah, kalo dog kan anjing besar. Ini anjing kecil.” [Masih kasih liat layar HP nya ke Sakura] “Kalo anjing kecil? Sakura tau bahasa inggrisnya anjing kecil?”
Sakura: “Mmmmmmmmm...” [mikir] “Little dog!”
Om Gilang: “Yaa, gak salah dek. Tapi anjing kecil itu ada namanya sendiri loh, Sakura mau tau?”
Sakura: [lompat-lompat] “Mau! Mau!”
Om Gilang: [agak berbisik] “Anjing kecil itu, namanya doggy.”
Sakura: “Doggy?”
Om Gilang: [nahan ngakak dalam hati] “Iya dek. Kalo anjing besar kan dog, kalo anjing kecil doggy. Sakura get it?”
Sakura: [ngangguk] “Oooooo... yes! Got it!” [ngacungin jempol]
Om Gilang: “Terus terus, Sakura kan punya tuh baju yang dibeliin Papa kemaren, yang ada telinga sama ekor anjingnya itu?”
Sakura: “Uhum.”
Om Gilang: “Baju yang kayak gitu itu, namanya baju doggy style. Baju bergaya anjing kecil.”
Sakura: [mikir] “Ummm.... really?”
Om Gilang: [masih nahan ngakak dalam hati] “Yes! Namanya baju doggy style.”
Sakura ngangguk-ngangguk setelah denger penjelasan Om Gilang walaupun dia masih agak bingung sama maksud Om Gilang.
Om Gilang: “Sakura wanna have fun?”
Sakura: [riang] “Yey! Mau!”
Om Gilang: “Nah, sekarang Sakura pergi ke Papa sambil bawa HP Om Gilang. Nanti gambar anjing kecilnya Sakura kasih liat ke Papa terus bilang ke Papa, 'Papa ini namanya doggy' gitu. Okay? Sakura get it?”
Sakura: [ambil HP Om Gilang] “Okay! Got it!”
Habis itu Sakura langsung lari ke tempat Papa sama Om Una ngobrol.
Sakura: “Papa! Papa!”
Papa Gibran: “Iya sayang? Kenapa?”
Sakura: “Ini Papa, look.” [kasih liat gambar anjing kecil di HP Om Gilang] “Doggy! Namanya doggy!”
Papa Gibran: [panik] “E-eh? Kok doggy? Ini puppy sayang.”
Om Una: [ngakak gak karuan]
Sakura: “No, Papa! No puppy. Anjing kecil itu doggy!”
Papa Gibran: “No, Sakura. Anjing kecil itu puppy. Not doggy. Yang bilang anjing kecil doggy siapa hayo? Mama sama Papa nggak pernah tuh bilang anjing kecil itu doggy?”
Sakura: “Iiiihh kata Om Gilang anjing kecil itu doggy! Ini doggy!”
Papa Gibran: “No, Sakura. That's puppy. Okay? Anjing kecil itu puppy. Bukan doggy.”
Sakura: “Tapi kata Om Gilang ini doggy?” [bingung]
Papa Gibran: “No sayang, itu bukan doggy. Om Gilang bercanda aja itu. Anjing kecil itu puppy. Okay? Sakura lebih percaya sama Papa atau sama Om Gilang?”
Sakura: “Papa...”
Papa Gibran: [senyum manis] “That's it! That's Papa's little princess!” [ngelus kepala Sakura]
Om Una: [masih ketawa brutal]
Sakura: “Oh iya, Papa!”
Papa Gibran: “Iya?”
Sakura: “Baju yang kemarin Papa belikan yang ada telinga anjingnya, ituuuuu kata Om Gilang namanya baju doggy tal. Iya kah?”
Om Una: [ketawa makin brutal] “EDAN GILANG BWHWHAHWHAHAHAHAHAHAHAHAWHAHAHAH ADOOOHH”
Papa Gibran: [keringat dingin] “D-doggy.. doggy apa?”
Sakura: “Doggy tal!”
Om Una: [gaplok pundak Papa Gibran] “DOGGY STYLE NYING HAHAHSHAJAJSAHSHAJKAKAHSASAHWHA”
Papa Gibran: [panik setengah mati bercampur naik pitam kerana Om Gilang] “Okay, okay. Enough ya Sakura, don't listen to Om Gilang. Dia sukanya iseng. And no, that's not baju do- ehm, doggy st- doggy style, itu namanya baju puppy. Okay? Baju puppy. Sakura must listen to Papa. Got it?”
Sakura: [agak takut karena merasakan hawa-hawa tensi papanya naik] “Okay Papa... puppy.. baju puppy..”
Papa Gibran: [menghela napas, ngelus rambut Sakura lagi] “That's it. Sakura anak Papa, good girl. Nah, sekarang Sakura mau bantu Papa?”
Sakura: “What is it, Papa?”
Papa Gibran: “Sakura anterin Papa ke tempat Om Gilang, oke? Sakura jadi petunjuk jalan Papa. Kita cari Om Gilang, yuk? Let's go?”
Sakura: [excited lagi] “Let's go!”
Setelah itu kabarnya Om Gilang pulang dalam keadaan pipinya bonyok.